«Грукаючы ў нябесную браму» 1997
Грукаючы ў нябесную браму / Knockin' on Heaven's Door (1997) / міні-плэер
- KP 8.6 (586904)
- IMDb 7.8 (31876)
- Прэм'ера 1997-02-20
- KP 8.6 (586904)
- IMDb 7.8 (31876)
- Узроставы рэйтынг 18+
- Прэм'ера 1997-02-20
- Жанры драма і камедыя
- Краіны Германія
- Рэжысёры Томас Ян
- Акцёры Тыль Швайгер, Ян Ёзэф Ліферс, Цьеры Ван Вервеке, Морыц Бляйбтрой, Хуб Стапель, Леанард Лансінк, Ральф Херфорт, Карнэлія Фробэс, Рутгер Хаўэр і Вілі Томчык
Марцін і Рудзі знаёмяцца не ў самых добрых абставінах: яны сустракаюцца ў бальніцы, дзе лекары паведамляюць мужчынам пра смяротныя дыягназы. Усвядоміўшы, што жыць ім застаецца літаральна лічаныя дні, хлопцы пускаюцца ва ўсе цяжкія: зганяюць машыну, здзяйсняюць рабаванне, трапляюць у бардэль... І ўсё гэта – на шляху да сваёй апошняй мары!
Каментары 2
тоўсты
курсівам
👻 спойлер
🔍 пошук
Фільм супер! Дзякуй!
Ааааааааааааааап!!!! 🤩🤩🤩🤩🤩
Даражэнькія, родненькія! Шчыры вам дзякуй за гэты фільм на беларускай мове. Мой любімы фільм з самага дзяцінства. Памятаю, як першы раз пабачыў яго ў кінатэатры яшчэ ў 1997-98 - дык у паловы гледачоў у кіназале вочы былі на мокрым месцы. Колькасць праглядаў нават не магу падлічыць. Амаль на памяць вывучыў яго на нямецкай, англійскай і расейскай мовах. І такая якасна і прыгожа агучаны на роднай мове! Дзякуй вам за ваш унёсак у папулярызацыю беларускай мовы - гэта зараз так патрэбна. Зараз такое пачуццё, быццам як у галоўных герояў, якія не бачылі мора, а часу зусім не засталося. Так і губляем самае галоўнае.
⬜⬜⬜⬜⬜⬜
🟥🟥🟥🟥🟥🟥
⬜⬜⬜⬜⬜⬜
Даражэнькія, родненькія! Шчыры вам дзякуй за гэты фільм на беларускай мове. Мой любімы фільм з самага дзяцінства. Памятаю, як першы раз пабачыў яго ў кінатэатры яшчэ ў 1997-98 - дык у паловы гледачоў у кіназале вочы былі на мокрым месцы. Колькасць праглядаў нават не магу падлічыць. Амаль на памяць вывучыў яго на нямецкай, англійскай і расейскай мовах. І такая якасна і прыгожа агучаны на роднай мове! Дзякуй вам за ваш унёсак у папулярызацыю беларускай мовы - гэта зараз так патрэбна. Зараз такое пачуццё, быццам як у галоўных герояў, якія не бачылі мора, а часу зусім не засталося. Так і губляем самае галоўнае.
⬜⬜⬜⬜⬜⬜
🟥🟥🟥🟥🟥🟥
⬜⬜⬜⬜⬜⬜
