Класіка сусветнага кінематографу, якой натхняўся Караткевіч, калі пісаў «Ладдзю роспачы». Рыцар вяртаецца дадому пасля крыжовага паходу, але раптам сустракае Смерць. Каб выйграць сабе яшчэ крыху часу на зямлі, ён просіць згуляць са Смерцю ў шахматы пры ўмове, што калі ён пераможа, Смерць яго адпусціць. Паралельна з гэтым на ягонай радзіме пачынаецца эпідэмія чумы, якая імкліва ператварае жыццё на сапраўднае пекла, а людзей — у вар'ятаў.